No cookies no ‘likes’ in de kast

No cookies, no ‘likes’ in de kast

Je zult op deze site geen symbolen van wat social media genoemd wordt tegenkomen. Dat is een heel bewuste keus. Net als in de huidige samenleving en bij de menselijke communicatie is het bij social media niet wat het lijkt. Zeker niet bij Facebook en het fenomeen Google.

Ik wil geen lijken in de kast; geen zaken die mooier worden voorgesteld dan ze zijn.11

Als ik kijk naar wat heilzaam, wat echte progressie is, is dat afstand nemen van oude en verouderde paradigma’s. Zoals daar zijn; economie móet groeien, alles wat technisch kan is goed en moet ingezet worden; sociale en milieuproblemen worden opgelost door techniek en wetenschap en nieuw is nieuw omdat het nieuw genoemd wordt en iets moet oplossen waar misschien wel helemaal geen probleem is. En als er al een issue ligt die vraagt om verheldering of verandering (bijv. sociale contacten/vereenzaming) kan de vraag gesteld worden of niet meer heilzame wegen bewandeld kunnen worden.

Hoe kan het dat zovelen die zeggen met bewustzijn bezig te zijn op velerlei vlakken zich geen kritische vragen stellen over Facebook, WhatsApp, Twitter, Linkedin, Google, Instagram etc? Hoe kan het dat we individueel niet zien waar we collectief aan bijdragen? Dat we als angstige tieners de sociale aanpassing toch laten zegevieren boven eigen keus en verantwoordelijkheid?

Boeiende vragen voor mij als ik meen te zien wat er speelt bij social media:
Lees meer...

  • Dat wat als nieuw wordt bestempeld is gewoon een technisch andere wijze van controle en aanpassing die alleen oppervlakkig lijkt op vrijheid voor het individu. Facebook en andere zogenaamde social media zijn niet waardenvrij; ze bestendigen veelal de huidige uitgangspunten van een vastlopende samenleving;
  • Dataficatie van het leven. Letterlijk alles moet meetbaar en traceerbaar zijn; of dat de verbinding met het leven zelf en je naasten dient is zeer de vraag. Zeker als het Facebook en Google maar om 1 ding te doen is; winst maken. Daarmee dienen ze het economisch bestel dat louter groei en meer consumptie wenst, een bestel waar we m.i. juist afscheid van moeten nemen.
  • Zelfs als je vindt dat social media iets voor je toevoegen is de vraag of je het bij Facebook moet doen. Bij Facebook geef je al je rechten op. Je geeft toestemming alles te gebruiken wat van jou is en van jou afkomstig is. Na de commercialisering van de natuur en haar hulpbronnen, de dieren in de landbouwindustrie maken de Facebooks en Googles nu ons, mensen tot product. Het is de meest verregaande commercialisering van jou en mij. En het meest bizarre; dit digitale panopticum wordt ons niet opgelegd; we kiezen er massaal zelf voor.
  • Privacy is al helemaal geen item meer; onder het motto van het veelvuldig gebruikte begrip “transparantie” wordt een utopisch beeld van een nieuwe wereld neergezet. Let wel; jouw transparantie niet die van Facebook of Google. Net als bij de zogenaamde vrije markt: die gaat over (ook nog zeer discutabele) vrije ondernemers, niet over vrije mensen. Integendeel die verworden zo langzaamaan tot consumerende slaven.
  • Grappige is dat transparantie etymologisch stamt van het latijnse ‘transparère’, doorschijnen, zichtbaar zijn/worden. Miljoenen berichten, volgers, data, kwantiteit genoeg. Is er ook kwaliteit? Elkaar echt zien? Bevragen? Checken? Mededogen voor jezelf en de ander? Of is het een eindeloze (ook niets nieuws) schreeuw om erkenning? Gezien te worden? En wil je echt gezien worden zoals je bent of met het beeld wat je van jezelf hanteert?
  • Door geautomatiseerde verbindingen en algoritmes lijkt het alsof zaken van het leven objectief meetbaar zouden zijn. Ook dat klopt niet; degenen die ze invoeren en hanteren hebben een belang. Niet het mijne. Niet dat van de aarde.
  • Ik hoor nog al eens “ja maar het is handig en leuk.” Prima argument mits dat niet het enige argument is. Voedt het je persoonlijke en spirituele inzichten? Voedt het je mededogen? Verkleint het je ecologische voetafdruk? Scherpt het fundamtentele maatschappelijke kritiek en inzicht? Sinds de digitalisering neemt ons energieverbruik alleen maar toe. Ook niet handig als we de opwarming van de aarde willen tegengaan.
  • Wat als het leven, niet digitaal op je schermpje, maar in’t eggie, je confronteert, en dat gebeurt, met de niet-likes? Ziekte, dood, verdriet, wanhoop, eenzaamheid, ruzie, met het lijden?

Ik heb niets tegen moderne technieken; Wel tegen het kritiekloos aanvaarden van alles wat ons door een menselijk systeem wordt, heel voorzichtig gezegd, aangeboden. Als ik het bewustzijn erop laat schijnen, en dat is altijd in viervoud; persoonlijk, spiritueel, maatschappelijke en ecologisch, wil ik “nee” kunnen zeggen. Het dogmatisme van ‘het is nu eenmaal zo’ en ‘het is niet tegen te houden’ getuigt van weinig inzicht. Ze lijken op uitspraken als “de economie (??) moet groeien.” Of “oorlog is er altijd geweest en zal er altijd blijven.” Alsof mij dat ontslaat van mijn eigen verantwoordelijkheid en keus.

Voor wie meer wil lezen:

  • Om de wereld te redden klik hier. Evgeny Morozov.
  • De digitale afgrond. Andrew Keen.
  • De glazen kooi. Nicholas Carr.
  • The Circle. Dave Eggers.

no_cookies_1_400x300

Inzicht in wat adem is
in wat heilzaam is
heeft geen moeten omdat het ‘nieuw’ is nodig
inzicht dat technische veranderingen
technische veranderingen zijn vanuit
hetzelfde denken en doen,
maakt keuzevrijheid
t.a.v. van wat helend is voor je zelf
voor je omgeving,
voor de aarde
eenvoudig
Nee dank je
is
ja tegen
wat een vrijheid,
wat een ruimte
wat een eenvoud
wat een tijdswinst
wat een energie
voor vrede.